Presidenti Putin dëshiron të zëvendësojë autoritetin e zgjedhur në mënyrë demokratike të Presidentit Zelensky me regjimin e tij, më të bindur. Ed Arnold i “Rus”-it, thotë se “asgjë më pak se kapja e Kievit nuk do t’i arrinte objektivat e Rusisë”.
Shkruar nga Jonathan Beale, Korrespondenti i BBC News
Historia ka treguar se është shumë më e lehtë të nisësh një luftë sesa t’i japësh fund asaj.
Kjo është sigurisht e vërtetë nëse kemi parasysh luftërat e udhëhequra nga SHBA në Afganistan në 2001 dhe Irak në 2003. E nuk është çudi të rezultojë e njëjta gjë për Presidentin Vladimir Putin në Ukrainë.
Ekziston një aksiomë e vjetër, e cila thotë se “planet ushtarake nuk i mbijetojnë kurrë kontaktit të parë me armikun”. Sigurisht që duket të jetë e vërtetë për forcat ruse në Ukrainë.
Ed Arnold, një ekspert për sigurinë evropiane në Institutin Mbretëror të Shërbimeve të Bashkuara (Rusi), e përshkruan sulmin fillestar të Rusisë si “jo të fuqishëm” dhe “më të ngadaltë se sa pritej”.
Ai këtë e argumenton me një sërë arsyesh. Doktrina ushtarake për një pushtim, thotë ai, zakonisht parashikon një goditje super të fortë që në fillim.
Ndërsa Rusia kishte grumbulluar midis 150,000 dhe 190,000 trupa në kufi, deri më tani nuk i ka përdorur të gjitha.
Kjo mund të jetë për shkak se Rusisë do t’i duhen ato për fazat e mëvonshme të pushtimit. Është normale që ushtarakët të mbajnë rezerva ndërsa korrigjojnë planet.
Zyrtarët perëndimorë vlerësojnë se sulmi fillestar përfshiu rreth gjysmën e forcave që ishin grumbulluar.
Pushtimi fillestar është komplikuar më tej nga sulmet që po zhvillohen nga drejtime të shumta.
Rusia gjithashtu nuk ka përdorur artilerinë dhe sulmet e saj ajrore aq intensivisht sa pritej. Por zoti Arnold shton: “Një pikë kyçe është se ata po përballen me rezistencë shumë të ashpër ukrainase, të cilën nuk mendoj se e prisnin.”
Thënë kështu, ai beson se komandanti ushtarak rus do të përshtatet shpejt me çdo pengesë. Gjenerali Sir Richard Barrons, një ish-komandant i lartë ushtarak britanik, thotë se ende duket se rusët “do të sigurojnë objektivat e tyre ushtarakë shumë shpejt”.
Gjenerali Barrons thotë se është mjaft e qartë se objektivat fillestare të ofensivës së Rusisë janë “të thyejë ushtrinë ukrainase, të largojë qeverinë qendrore dhe të aneksojë një pjesë të Ukrainës për ta ngjizur më pas me Federatën Ruse”.
Në disa prej këtyre synimeve, Rusia duket se tashmë ka bërë përparim. Ka bërë përparime nga jugu. Forcat ruse tani kanë krijuar një urë tokësore në Ukrainë nga Krimea, të cilën e pushtuan në vitin 2014.
Ed Arnold e përshkruan këtë si një “objektiv modest”. Por nga këtu, ata mund të përpiqen të rrethojnë forcat e Ukrainës që mbrohen në lindje.
Disa nga trupat më me përvojë të Ukrainës janë vendosur përgjatë vijës kufitare, ku ata kanë luftuar me separatistët e mbështetur nga Rusia, për tetë vitet e fundit.
Deri më tani, ata duket se kanë luftuar me guxim, duke ndaluar përpjekjet ruse për të thyer linjat e tyre nga territoret e pushtuara të Donetskut dhe Luhanskut. Por ata do ta kenë shumë më të vështirë nëse rrethohen nga krahët.
Fakti është se një pjesë e konsiderueshme e forcave të armatosura të Ukrainës janë tashmë të lidhura në luftime dhe do ta kenë të vështirë të ripozicionohen.
Rusia ka bërë gjithashtu përparime të rëndësishme në Kiev. Marrja e kryeqytetit është objektivi tjetër kryesor, jo vetëm sepse është qendra e qeverisjes dhe udhëheqja e rezistencës.
Presidenti Putin dëshiron të zëvendësojë autoritetin e zgjedhur në mënyrë demokratike të Presidentit Zelensky me regjimin e tij, më të bindur. Ed Arnold i “Rus”-it, thotë se “asgjë më pak se kapja e Kievit nuk do t’i arrinte objektivat e Rusisë”.
Pyetja tani është, sa e lehtë do të jetë kjo? Forcat ruse duket se po bëjnë një përpjekje për të rrethuar qytetin. Por ata ka të ngjarë të përballen me rezistencë më të ashpër sa më thellë të futen.
Lufta urbane shpesh i jep mbrojtësit avantazhin. Forcat sulmuese do ta kenë më të vështirë të manovrojnë nga rruga në rrugë, ku ndërtesat bëhen pozicione mbrojtëse. Edhe civilët mund të bëhen pjesë e rezistencës dhe objektivave të mundshme. Lufta urbane është më e vështirë dhe më e përgjakshme për çdo ushtri që përparon dhe kërkon më shumë forca.
Lumi Dnieper formon një pengesë natyrore midis Ukrainës lindore dhe perëndimore. Ed Arnold e përshkruan atë si një “kufi të mundshëm shfrytëzimi” për forcat ruse.
Nëse ata mund të kapin Kievin dhe pjesën tjetër të vendit, atëherë zoti Arnold sugjeron se mund të ketë pak avantazh në shtyrjen më tej drejt perëndimit. Presidenti Putin mund të shpresojë se pasi forcat e tij të kenë pushtuar kryeqytetin dhe të mundin ushtrinë e Ukrainës, rezistenca do të shkërmoqet.
Por sa i përket tezës se a mund të jenë 190,000 trupa të mjaftueshme për të kryer një pushtim, ekspertët ushtarakë dyshojnë.
Sipas tyre për të kryer një invasion në vendin e dytë më të madh të Evropës kërkohen burime ushtarake më të mëdha. Ukraina është më e madhe se Franca. Gjenerali Barrons, i cili ka qenë një komandant ushtarak britanik në Irak, thotë: “Nëse qëllimi i zotit Putin ishte të pushtonte të gjithë Ukrainën me një forcë prej rreth 150,000 vetësh, kjo do të funksiononte vetëm nëse do të kishte pëlqimin e popullatës”.
Ai shton se, ndërsa ekziston një element i popullsisë që ngjitet me Rusinë në lindje, çdo qeveri e instaluar nga Rusia do të luftonte për të arritur popullaritetin e një popullsie prej rreth 40 milionë banorësh.
Gjenerali Barrons thekson, se ndërsa Rusia i ka forcat në vend për të mposhtur ushtrinë e Ukrainës përfundimisht, kjo ushtri mund të zëvendësohet nga një “kryengritje shumë elastike”.
“Çdo pritshmëri nga presidenti Putin se mund të kontrollojë të gjithë vendin”, thotë ai, “mund të jetë një llogaritje shumë e gabuar”.