Princi Charles është përgatitur për kurorën gjatë gjithë jetës së tij. Tani, në moshën 73-vjeçare, ka ardhur ai moment. Charles, personi më i vjetër që ka marrë ndonjëherë fronin britanik, u bë Mbreti Charles III të enjten pas vdekjes së nënës së tij, Mbretëreshës Elizabeth II. Ende nuk është caktuar një datë për kurorëzimin e tij.
Pas një praktike që filloi si fëmijë, Charles mishëron modernizimin e monarkisë britanike. Ai ishte trashëgimtari i parë i pashkolluar në shtëpi, i pari që fitoi një diplomë universitare dhe i pari që u rrit në dritën gjithnjë e më të fortë të medias ndërsa respekti ndaj familjes mbretërore u zbeh, shkruan Associated Press.
Ai gjithashtu tjetërsoi shumë njerëz me divorcin e tij të çrregullt nga princesha shumë e dashur Diana, dhe duke shtrënguar rregullat që ndalojnë anëtarët e familjes mbretërore të ndërhyjnë në çështjet publike, duke u futur në debate për çështje të tilla si mbrojtja e mjedisit dhe ruajtja e arkitekturës.
“Ai tani e gjen veten duke menduar me kujdes se si e projekton imazhin e tij si personazh publik. Ai nuk është aq popullor sa nëna e tij”, ka thënë historiani Ed Owens.
Charles duhet të kuptojë se si të gjenerojë “mbështetje publike, një ndjenjë dashurie” që karakterizonte marrëdhënien që Elizabeth kishte me publikun britanik, tha Owens.
Me fjalë të tjera, a do të jetë Charles po aq i dashur nga subjektet e tij?
Një djalë i turpshëm me një baba dominues, Charles u rrit në një burrë ndonjëherë të sikletshëm, të nënvlerësuar, i cili megjithatë është i sigurt në opinionet e tij. Ndryshe nga nëna e tij, e cila refuzoi të diskutonte publikisht pikëpamjet e saj, Charles ka mbajtur fjalime dhe ka shkruar artikuj mbi çështje të zemrës së tij, si ndryshimi i klimës, energjia e gjelbër dhe mjekësia alternative
Hyrja e tij në fron ka të ngjarë të nxisë debatin për të ardhmen e monarkisë kryesisht ceremoniale të Britanisë, e parë nga disa si një simbol i unitetit kombëtar dhe nga disa të tjerë si një mbetje e vjetëruar e historisë feudale.
“Ne e njohim monarkun dhe sigurisht familjen e monarkut – ata nuk duhet të kenë zëra politikë. Ata nuk kanë për qëllim të kenë opinione politike”, shtoi Oëens, i cili shkroi “The Family Firm: Monarchy, Mass. Media and the British Public, 1932-53”.
Charles, i cili do të jetë kreu i shtetit për Mbretërinë e Bashkuar dhe 14 vende të tjera, duke përfshirë Australinë, Kanadanë, Zelandën e Re dhe Papua Guinenë e Re, ka mbrojtur veprimet e tij.
Në një intervistë për një dokumentar të vitit 2018, Charles e pranoi se si mbret, ai nuk do të ishte në gjendje të fliste ose të ndërhynte në politikë, sepse roli i sovranit është i ndryshëm nga të qenit Princi i Uellsit.
Charles ka thënë se synon të zvogëlojë numrin e anëtarëve mbretërorë që punojnë, të shkurtojë shpenzimet dhe të përfaqësojë më mirë Britaninë moderne.
Biografi Sally Bedell Smith, autori i “Princi Charles: Pasionet dhe paradokset e një jete të pamundur”, e përshkroi atë si vazhdimisht në hije nga të tjerët në familje, pavarësisht nga fati i tij.
“Unë mendoj se zhgënjimet nuk janë aq të mëdha sa që atij i është dashur të presë fronin”, ka thënë Smith.
“Unë mendoj se zhgënjimi i tij kryesor është se ai ka bërë kaq shumë dhe se ai është keqkuptuar masivisht. Ai është kapur mes dy botëve: bota e nënës së tij, e nderuar, tani e dashur; dhe Diana, fantazma e së cilës ende e mban nën hije, dhe më pas edhe djemtë e tij tepër magjepsës.
U deshën vite që shumë në Britani të falnin Charlesin për tradhtinë e tij ndaj Dianës përpara se “princesha e popullit” të vdiste në një aksident automobilistik në Paris, në vitin 1997. Por mendimi publik u zbut pasi ai u martua me Camilla Parker Bowles në vitin 2005 dhe ajo u bë Dukesha e Cornwall.
Mbretëresha Elizabeth II, monarkja më jetëgjatë e Mbretërisë së Bashkuar, ka vdekur në Balmoral të Skocisë, në moshën 96-vjeçare, pas mbretërimit për 70 vjet.
Mbretëresha hipi në fron në vitin 1952 dhe ka qenë dëshmitare e ndryshimeve të mëdha sociale.