Serbët në Kosovë mund të mbijetojnë vetëm nëse bashkë me shqiptarët i mësojnë fëmijët e tyre se fqinji, ose komšija, është më i rëndësishëm se të afërmit dhe miqtë e rremë dhe se ai ju mbron nga hajdutët, ndihmon nëse dikush sëmuret gjatë natës, i festoni ditëlindjet dhe festat fetare bashkë, bartni së bashku mobiljet e reja, shkëmbeni kafe e sheqer, i lini çelësat e banesës kur shkoni me pushime, shikoni fëmijët të rriten dhe të bëhen njerëz, me emra dhe gjuhë të ndryshme, por ata janë njerëz, njerëz të vërtetë të ndershëm, një specie që po shuhet sot.
Çedomir PETROVIQ
Nëse Vuçiqi dhe ata rreth tij mendojnë se NATO-ja nuk do të reagojë ndaj sulmit serb, nëse vendosin për opsionin e konfliktit të hapur, pra të luftës, mos llogarisni te fëmijët serbë në “botën tuaj serbe”.
Fëmijët dhe të rinjtë serbë nuk do të vdesin më kot si në Frontin e Sremit dhe në Koshare. Nuk do t’i vrisni gjatë shërbimit të rregullt ushtarak në Topçider dhe në kazerma nëpër Serbi, kafene në Kosovë.
Në frontin e Sremit u desh të zhdukeshin sa më shumë të rinj serbë. Shumë të rinj serbë të mobilizuar vdiqën. I dërguan pa një ditë stërvitje. Kishte edhe të mitur, nga bankat e shkollës. Drejtpërsëdrejti në luftë. I dhanë pushkët dhe i çuan në frontin e Sremit, në një pozicion drejt Erdevikut.
Pa një ditë stërvitje u bënë proletarë, luftëtarë të Brigadës së Parë Proletare. Dhe sigurisht… u zhdukën.
Ata ndanë atëherë, siç bën sot Vuçiqi, çmimin “Merita për Popullin”.
Shumë prej tyre u ngarkuan me çmontimin e minave të pashpërthyera pa marrë asnjë trajnim për ta bërë këtë.
U çuan si bagëti në thertore, pa emër e mbiemër. Mijëra nga ata që vdiqën u varrosën në Srem si “luftëtarë të panjohur”.
Thanë “Lulja e rinisë serbe”. Kështu ka qenë, por nuk do të jetë më kështu.
Fort i intereson Vuçiqit për Serbinë dhe popullin e saj. Është e rëndësishme të qëndrojë në pushtet dhe të marrë një mandat tjetër për të grabitur. Ju gënjeni, gënjeni, përmbysni, provokoni, e bëni mut të madh, helmoni njerëzit dhe shkatërroni sistematikisht.
Përpara, si komandant suprem, në krye të kolonës do të duhej të ishte Vuçiqi. A do të jetë në një kalë, në tank, në tren kishtar, në një helikopter, në një limuzinë? A do ta mbajë populli në krahë dhe do ta lëshojë apo do të shkojë në këmbë, ky është problemi i tij?
Ai duhet të shoqërohet nga kumbarët e tij të panumërt, miqtë e biznesit, manjatët dhe miku i tij i madh Dodik, me gjithë ansamblin e tij kriminal.
Në anën e djathtë, si dora e djathtë dhe pjesa e djathtë e trurit, Vulini duhet të marshojë, me një diplomë të shkollës dyjavore të mbrëmjes – Si të kalosh stërvitjen ushtarake për dy javë dhe të bëhesh Ministër i Ushtrisë Serbe?
Vulini nxjerr mendimet e tij: Prishtina e di shumë mirë që unë mund të vij në zonën e KiM kur të dua, në çdo qytet, në çdo vend që dua dhe sigurisht, pa asnjë pyetje. Mund të hyj në Prishtinë dhe të largohem kur të dua.
Në vijën e parë të betejës duhet të jenë Gashiqi dhe Daçiqi me shokët e tyre. Batalioni i grave do të drejtohet nga Bërnabiqi.
Një vajzë jargavan me flokë të palidhur mund të jetë vajza kosovare. Qeveria e plotë me ministra dhe të gjithë deputetët e SNS-së në rreshtat e parë. Të gjithë anëtarët e SNS-së, në mbarë Serbinë dhe aleatët e saj.
Deri te Vuçiqi, me mikrofon në dorë, do të bëjë transmetim të drejtpërdrejtë dhe rrjedhën e betejës, drejtori i përgjithshëm i RTS-së, Bujosheviq.
Të gjithë drejtorët e Ndërmarrjeve Publike duhet të jenë në rreshtat e parë. E tërë Lista Serbe nga Kosova. Ambasadoret dhe ambasadorët të kthehen urgjentisht dhe të mbrojnë popullin e tyre. Qindra mijëra do të vijnë nga diaspora, vetëm që dikush t’u tregojë se ku është Kosova.
Kolonën e parë goditëse do ta formojnë analistët ushtarakë, gënjeshtarët ekonomikë të SNS-së dhe të ftuar të tjerë të përhershëm të mediave shtetërore, pronarët dhe redaktorët e të cilëve duhet të jenë ndër të parët, sepse ata dhe Vuçiqi ndajnë përgjegjësinë për të gjithë shkatërrimin e shpirtrave njerëzorë, tragjedive familjare dhe individuale. Të shkatërrimit të popullit serb.
KOS-i duhet t’i japë një bekim asaj tufe të çuditshme, të çoroditur, monstruoze, të cilët me sakrificën e tyre do të bënin punën më të dobishme dhe më të vlefshme për vendin dhe popullin e tyre.
Kur luhet dhe këndohet himni “Më shpëto o Zot nga kjo lloj drejtësie” dhe kur i pari do të shkelë këmbën në tokë jashtë Serbisë, do të mbizotërojë një heshtje e shkurtër, do të dëgjohet një zë i çuditshëm, një fishkëllimë ere dhe të gjithë do të fshihen sikur të mos kishin ekzistuar kurrë.
Ashtu si kufoma e Sinisha Mediqit, njërit prej 16 dëshmorëve të RTS-së që u pushkatuan. As rrobat që kishte veshur atë ditë nuk iu gjetën as një copë mish apo kockë. Ata u kthyen në grimca, sikurse copat e ndërtesës së televizionit.
Në atë kohë Vuçiqi ishte ministër i Informacionit. NATO do të bëjë punën e saj dhe i lutemi Zotit që të përmbahet dhe që bombardimet e Beogradit dhe Serbisë të mos rifillojnë. Do t’i kujtojmë shumë shkurt, sepse çdo e keqe harrohet shpejt.
Largimi juaj masiv dhe i plotë do t’ju sjellë paqen e shumëpritur në vend dhe mes njerëzve. Liria dhe fillimi i zgjerimit të miqësisë me vendet përreth.
Populli serb i Kosovës, mos dëgjoni dhe mos zbatoni më asnjë urdhër tradhtar nga Beogradi.
Serbët në Kosovë mund të mbijetojnë vetëm nëse bashkë me shqiptarët i mësojnë fëmijët e tyre se fqinji, ose komšija, është më i rëndësishëm se të afërmit dhe miqtë e rremë dhe se ai ju mbron nga hajdutët, ndihmon nëse dikush sëmuret gjatë natës, i festoni ditëlindjet dhe festat fetare bashkë, bartni së bashku mobiljet e reja, shkëmbeni kafe e sheqer, i lini çelësat e banesës kur shkoni me pushime, shikoni fëmijët të rriten dhe të bëhen njerëz, me emra dhe gjuhë të ndryshme, por ata janë njerëz, njerëz të vërtetë të ndershëm, një specie që po shuhet sot.
E shihni se si lind dashuria dhe si mësohet shpejt shqipja dhe serbishtja, që dikush të thotë, Të dua… Volim te.
Dhe le të vijnë në Kosovë ata serbë që nuk kanë bërë krime dhe t’i urojnë fqinjëve të tyre të parë jetë të lumtur të pavarur dhe liri në Republikën e Kosovës.
I urojmë ata të bëhen anëtarë të plotë të OKB-së, BE-së, paktit të NATO-s, UNESCO-s, Interpolit dhe të gjitha organizatave tjera të cilave edhe u përket Republika e Kosovës.
Që serbët dhe shqiptarët të fillojnë të jetojnë një jetë të qetë dhe të sigurt së bashku.
Pas gjithë vuajtjeve që kanë kaluar në historinë e tyre, si pothuajse asnjë popull në botë, gratë dhe burrat shqiptarë në Kosovë presin fillimin e jetës që kanë ëndërruar të parët e tyre dhe fillimin për ata që do të vijnë dhe nuk do të trajtohen kurrë më si popull i racës më të ulët.
Nuk ka dallime mes nesh, por edhe nëse shfaqen, do të jetë në dëmin tonë.
Kujdestarë të rremë shqetësojnë shenjtëroret tona. Vendet e shenjta që shqiptarët me siguri do t’i mbrojnë shumë më mirë se disa serbë.
Duhet përsëritur njëqind herë se në Metohi dhe në Drenicë të Kosovës rojet ishin shqiptarë të fesë islame. Manastiret, Deçani, Patrikana e Pejës dhe Deviçi ishin nën mbrojtjen e fiseve shqiptare. Shumë shqiptarë vdiqën duke ruajtur faltoret serbe. Ata vdiqën, por vranë edhe vëllezërit e tyre që donin të digjnin dhe shkatërronin manastiret dhe kishat serbe. Ata vranë vëllezërit e tyre për të shpëtuar diçka që u përkiste të tjerëve. Ata e dhanë besën.
Serbia mund të mësojë shumë për këtë.
Si fëmijë shkova në manastirin e Graçanicës me nënën dhe babin. Në një mur në brendësi të manastirit, pranë afreskeve më të çmuara, ishin nënshkrimet e të gjithë futbollistëve të ‘Cërvena Zvezdës’.
Kriminelët po vjedhin kafka nga monumenti Kulla e Kafkave dhe i shesin ato në tregjet e pleshtave në të gjithë Evropën.
Kështu i mbron Serbia vendet e veta të shenjta.
Çfarë do të ndodhë tjetër, gjithçka varet nga këto koka të çmendura serbe.
Aleksandar Vuçiq, ndaloje këtë derisa ende mundesh.
Fjalitë si: “Askush nuk mund të kontestojë se Serbia është e domosdoshme dhe i vetmi faktor që mund të negociojë në emër të popullit serb në Kosovë”, nuk duhet të shqiptohen kurrë. Ata e fyejnë thellë popullin tonë në Kosovë.
Atyre duhet t’u jepet liri dhe pavarësi e plotë në marrjen e vendimeve. Bëhet fjalë për lëkurën e tyre dhe jetën e të dashurve të tyre.
Do të na duhen disa serbë të tjerë, të rinj, të cilët i respektojnë të tjerët si të tyret. Tolerantë, të arsimuar, pa paragjykime dhe urrejtje. Ata do të jenë bartësit e rinj të komunitetit serb në Kosovë. Fëmijët do të lindin. Serbë dhe shqiptarë. Aty ku dashuria fiton, do të ketë fëmijë nga martesat e përziera.
Serbët nga Kosova duhet ta kuptojnë dhe ta pranojnë të vërtetën, nëse nuk e kanë kuptuar tashmë, se vendi i tyre do të jetë shteti i Kosovës. Ata do të kenë një flamur tjetër, një himn tjetër dhe duhet t’i trajtojnë me respekt simbolet e Kosovës, ashtu siç kërkojmë nga qytetarët e Serbisë të nacionaliteteve të tjera.
Mos dëgjoni askënd dhe vendosni vetë nëse do t’i bashkoheni ushtrisë dhe policisë së Kosovës. Nëse vendosni të bëheni pjesë e forcave policore dhe ushtarake të Kosovës, do të fitoni mirë para dhe do të keni një jetë më cilësore me familjet tuaja dhe do të kontribuoni në afrimin dhe sigurinë më të madhe të popullit serb dhe shqiptar.
Kthehuni në Policinë dhe Ushtrinë e Kosovës. Kështu do të jetë më e lehtë për njerëzit tanë.
Sa nga njerëzit tanë janë të punësuar në forcat policore dhe ushtritë në mbarë botën. Ata u shërbejnë vendeve në të cilat kanë shkuar moti kohë ose rishtazi.
Ata kanë pasaporta të tjera. Ata qëndrojnë nën flamur dhe këndojnë himne të tjera. Ata nuk janë tradhtarë të popullit dhe vendit të tyre. Ata shkuan atje ku dielli është po aq i ngrohtë sa në Serbi dhe ku nuk ka kafshatë buke greke, sepse ka shumë vëllezër tanë dhe më shumë bukë dhe paga më të larta dhe siguri jete.
Pasojat e mosnjohjes së Kosovës për Serbinë janë të pallogaritshme. Negociatat për harmonizimin e kapitujve për hyrjen tonë në Bashkimin Evropian u ndërprenë dhe kështu humbën shumë vite, pa llogaritur këtë kohë të çmuar që po kalon sot.
Ata mund t’i kthejnë sanksionet, më keq se që kanë qenë dikur. Të na anulohet mundësia e udhëtimit në vendet e zonës Schengen. Asnjë investim nuk do të hyjë më në Serbi. Negociatat me kompanitë e mëdha botërore do të dështojnë. Ata mund të na bëjnë gjithçka. Njerëzit do të humbasin punën e tyre. Ekspertë të rinj, të zgjuar nga të gjitha fushat po largohen.
Serbia po bëhet një pemë e vjetër, e prerë.
Nuk ka jetë për serbët, as në Serbi e as në Kosovë, nëse nuk e njohim.
Do të jetë momenti për të ulur marrëdhëniet tona me Rusinë në nivelin që kemi me të gjitha vendet e tjera dhe për të vendosur sanksione ndaj saj, çfarëdo qofshin ato.
Për tokën luftohet, por toka pa njerëz nuk do të thotë asgjë. Shkretëtirë dhe pyll tropikal. Tokën e kemi humbur, le të shpëtojmë njerëzit. Le t’u japim atyre një pushim nga përpjekjet tona të jashtëzakonshme për t’i ndihmuar ata.
Populli serb është i njohur për përshtatjen e shpejtë ndaj situatave të reja, veçanërisht nëse do të jetojë shumë më mirë në to.
Patriarku Irinej tha se është nder dhe detyrë të ruhet toka serbe.
“Është nder të durojmë vuajtjet, madje edhe vdekjen, për këto gjëra të shenjta, sepse ne e dimë se kur japim jetën tonë për atë që është e shenjtë, ajo që është e madhe dhe e vlefshme para Zotit, nuk është një jetë e humbur, por Zoti do ta shpërblejë”, theksoi patriarku serb.
Kisha Ortodokse Serbe, e kryesuar nga Patriarku Porfirije dhe Sinodin, duhet të jetë në krye të atyre që do të japin jetën për shenjtëroret tona dhe në ato momente të fundit të kenë parasysh se nuk është një jetë e humbur, por se Zoti do t’i shpërblejë…
Unë sinqerisht shpresoj se serbët nga Kosova do ta shpërfillin këtë thirrje të çmendur dhe do të qëndrojnë me familjet e tyre, me fëmijët e tyre, në shtëpitë e tyre dhe në pronat e tyre. Kjo është jeta dhe vlen më shumë se të gjithë gurët me të cilët janë ndërtuar manastiret.
Ty, popull serb në Kosovë, që veç je rritur kohë më parë me qumështin e nënës, duhet të vazhdosh vetëm. Do ta kesh shumë më mirë.
Me hyrjen në BE, të të dyve, kufiri do të zhduket dhe ne do të kalojmë nga një vend në tjetrin pa e ditur nëse jemi në Serbi apo në Kosovë.
Si mund ta duam fqinjin tonë kur e urrejmë veten?
Ka gjithmonë kohë për të vdekur, por ka kaq pak kohë për të jetuar.